Home Up ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΕΙΚΟΝΕΣ 1821 &  Μ. ΡΕΥΜΑ

Σπ. ΒΕΝΙΕΡΗΣ

    Home Up

Ομιλία του τ. Προέδρου μας κ. ΜΗΝΑ ΤΣΙΤΣΑΚΟΥ
 
ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΜΕΓΑΡΕΥΜΙΩΤΕΣ,
ΦΙΛΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΡΕΥΜΑΤΟΣ.

Ξεκινώντας τη σημερινή ομιλία μου θα ήθελα πρωτίστως να συγχαρώ το Διοικητικό Συμβούλιο της Αδελφότητας Μεγάλου Ρεύματος , για την απόφασή του να αφιερώσει ένα μέρος της  εορταστικής αυτής ημέρας, στον αείμνηστο θεατράνθρωπο Σπύρο Βενιέρη τιμώντας ¨έστω και μετά θάνατον¨ τη προσφορά του στο Μέγα Ρεύμα και στη Ρωμηοσύνη . Βλέπετε η φυλή μας μεταξύ πολλών άλλων μειονεκτημάτων της έχει συνήθως και αυτό της έλλειψης θάρρους, για αναγνώριση εν ζωή, ανθρώπων με κοινωνική προσφορά και έργο. Συνήθως οι άνθρωποι, αυτοί αντί επαίνων και τιμών, εισπράττουν την μοχθηρότητα και την προσπάθεια υποτίμησης του έργου τους. Και όταν έρθει η στιγμή να αποχαιρετήσουν το μάταιο τούτο κόσμο, φεύγουν απογοητευμένοι και ξεχασμένοι από τους συνανθρώπους και φίλους τους, ακόμη και απ’αυτούς τους ευνοούμενους των. Ευτυχώς όμως που ακόμη περισσεύει κάποια ηθική και υπάρχει το θάρρος σε ορισμένους να διορθώνουν τα λάθη έστω και με τη μεταθανάτιο αναγνώριση και τίμηση.  
O Πρόεδρος της Αδελφότητας κ. Δ. Ιωαννίδης και η αξιότιμη κ. Μ. Βενιέρη σύζυγος του αείμνηστου Σπύρου Βενιέρη.Μέσα στο λίγο χρόνο που έχω στη διάθεση μου θα προσπαθήσω να σκιαγραφήσω τον άνθρωπο Σπύρο Βενιέρη  όπως εγώ τον γνώρισα  στη εφηβεία μου, συνεργαζόμενος μαζί του στον ερασιτεχνικό θεατρικό όμιλο του Μορφωτικού Συλλόγου Μεγάλου Ρεύματος  στη Θεατρική Επιτροπή  αλλά και στο Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου επί προεδρίας Θεολόγου Χατζέτογλου .
Εάν κάποιος ήθελε να χαρακτηρίσει το Σπύρο με μία μόνο λέξη θα τον αποκαλούσε ΠΟΛΥΤΑΛΑΝΤΟ. Υπήρξε Ηθοποιός Κωμωδίας, Δράματος , Πρόζας και Επιθεώρησης. Σκηνοθέτης, Σκηνογράφος, Επιθεωρησιογράφος Τραγουδιστής και Κονφερασιέ.  Παρ’όλο που οι επαΐοντες   ισχυρίζονται πως για να είσαι τέλειος θα πρέπει να ασχολείσαι με ένα είδος,  είμαι σίγουρος ότι πολλοί στην αίθουσα θα συμφωνήσουν μαζί μου ότι ο Σπύρος τα κατάφερε εξίσου άριστα με όσα ασχολήθηκε.
Ως άνθρωπος υπήρξε εγκάρδιος, γλυκομίλητος, συνεργάσιμος και φιλικός με τον περίγυρο του, πρόθυμος πάντα να ανταποκριθεί αφιλοκερδώς  σε κάθε κάλεσμα Συλλόγων, σωματείων  και Ιδρυμάτων για καλλιτεχνικές παρουσιάσεις με σκοπό την οικονομική τους ενίσχυση  προς επίτευξη των σκοπών τους. Στο θέατρο, και ιδιαίτερα στα σκηνοθετικά του καθήκοντα, ήταν ένας ακούραστος  θεατρικός  δάσκαλος,  υπομονετικός  με τους συνεργάτες του, αλλά και απαιτητικός  για τη σωστή  και άριστη ερμηνεία των ρόλων τους. Εάν αναλογιστεί κάποιος το νεαρών της ηλικίας και την απειρία των περισσοτέρων συνεργατών του, θα καταλάβει τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε να φέρει σε πέρας το έργο του. Πάντοτε όμως ως μέγας θεατρικός  δάσκαλος κατάφερνε να φέρνει το επιθυμητό αποτέλεσμα να σκορπά τα γέλια στο θεατρικό κοινό και να αποσπά τις καλύτερες κριτικές του τότε ημερήσιου και Κυριακάτικου Πολίτικου  τύπου, για τον εαυτό του και τους συνεργάτες του.  
Για το υποκριτικό ταλέντο του δεν είμαι ο καθ’όλα αρμόδιος να μιλήσω. Για αυτό,, μίλησαν τα παταγώδη σε κάθε παράσταση του χειροκροτήματα του κοινού, τα οποία πολλές φορές διέκοπταν το αυθόρμητο και πηγαίο παίξιμο των ερασιτεχνών καλώντας το δάσκαλο να καλύψει τα κενά, πολλές φορές με τις γνωστές έξυπνες ατάκες του.  Μίλησαν επίσης για αυτόν  οι θεατρικοί κριτικοί και ο τύπος της εποχής. Μερικοί από τους χαρακτηρισμούς που του έδωσαν ¨¨ ΑΦΘΑΣΤΟΣ – ΠΟΛΥΜΕΡΗΣ – ΕΞΑΙΣΙΟΣ – ΒΙΡΤΟΥΟΖΟΣ ΤΗΣ ΚΩΜΩΔΙΑΣ – ΠΟΛΥΣΥΝΘΕΤΟΣ – ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΣ - ΣΠΙΡΤΟΖΟΣ – ΑΚΟΥΡΑΣΤΟΣ – ΕΝΘΟΥΣΙΩΔΗΣ.
Εγώ απλώς προσθέτω και το χαρακτηρισμό ΤΟΛΜΗΡΟΣ !!!!! διότι τόλμησε να ανεβάσει έργα δύσκολα στα οποία πρωταγωνιστούσαν τα   Ιερά τέρατα του τότε ελληνικού θεάτρου όπως οι αείμνηστοι Μίμης Φωτόπουλος, Ντίνος Ηλιόπουλος, Γιάννης Γκιωνάκης, Χρήστος Ευθυμίου και άλλοι . Πολλές δε φορές οι ερμηνείες του, ξεπέρασαν αυτές των επαγγελματιών. Εξ’άλλου  δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι το 1972 στην Αθήνα εξετάζετε ενώπιον Επιτροπής Ηθοποιών, Σκηνοθετών και Κρητικών και λαμβάνει με έπαινο το πτυχίο του ηθοποιού δράματος, κωμωδίας, πρόζας και γίνετε μέλος του Συνδέσμου Ηθοποιών Ελλάδος.
Ο Σπύρος Βενιέρης , υπήρξε έμμεσα  και εκπαιδευτής της Ελληνικής Γλώσσας για πολλούς από τους συνεργάτες του, μιλούσε άπταιστα την Ελληνική όπως και τις άλλες ξένες γλώσσες που γνώριζε, και είχε τέλεια άρθρωση. Με την απαίτηση του οι συνεργάτες του να είναι άριστοι στο ρόλο τους, με σωστή άρθρωση, αναγκαζόταν πολλές φορές να  τους δίνει μαθήματα  σωστής χρήσης της Ελληνικής γλώσσας  Αλλά και γενικά το θέατρο ήταν μάθημα ζωής για πολλούς που ασχολήθηκαν ερασιτεχνικά με το θέατρο την εποχή εκείνη. ‘Όπως ανέφερε πρόσφατα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωστής Στεφανόπουλος σε κάποια εκδήλωση « Τέχνη δεν είναι μόνο η τραγωδία που ανεβαίνει στην Επίδαυρο η οπουδήποτε αλλού. Και η κωμωδία και η επιθεώρηση είναι μορφές τέχνης πολύ σημαντικές. Και αυτές παιδαγωγούν  το λαό
 Στο σημείο αυτό θα πρέπει να αναφέρω ότι συγχρόνως ήταν αρχηγός του Θεατρικού Ομίλου του Φιλανθρωπικού Συνδέσμου Νέων Σταμπούλ και του  Ερασιτεχνικού Μουσικού συγκροτήματος «ΟΙ ΚΟΜΙΤΑΙ» οι οποίοι με Αρχικομήτη  το Σπύρο Βενιέρη ψυχαγωγούσαν πριν από κάθε παράσταση τους θεατές με τραγούδια της εποχής κυρίως τραγουδισμένα από τους Νίκου Γούναρη, Τόνη Μαρούδα Γιάννη Βογιατζή , Γρηγόρη Μπιθικώτση και άλλων σβήνοντας για λίγο τη δίψα των ΡΩΜΗΩΝ για ζωντανό Ελληνικό τραγούδι.
Ας θυμηθούμε τώρα μερικά από τα έργα μου συμμετείχε :
ΕΝΑΣ ΒΛΑΚΑΣ ΚΑΙ ΜΙΣΟΣ του Δημήτρη  Ψαθά
Ο ΚΑΛΟΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ ΣΒΑΪΚ του ΓΙΑΡΟΣΛΑΒ ΧΑΣΕΚ
ΕΞΩ ΟΙ ΚΛΕΦΤΕΣ του ΦΩΤΙΑΔΗ
Ο ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ Ο ΛΕΥΤΕΡΑΚΗΣ του  Αλέκου  ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΥ
ΤΟ ΝΥΦΙΚΟ ΚΡΕΒΑΤΙ
Ο ΕΑΥΤΟΥΛΗΣ ΜΟΥ
ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΚΑΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ
Ο ΘΟΔΩΡΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΑΝΝΟ
ΚΑΤΙ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΑ ΠΑΛΙΚΑΡΙΑ
ΤΑΓΚΟ ΚΑΙ ΣΥΡΤΑΚΙ
Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΚΑΙ Η ΟΥΡΑ ΤΟΥ
ΨΕΥΤΟΘΟΔΩΡΟΣ
ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΨΕΥΤΗΣ
ΞΑΝΘΕΣ ΜΕΛΑΧΡΙΝΕΣ
ΡΑΠΤΗΣ ΚΥΡΙΩΝ
ΒΟΜΒΑ ΓΕΛΙΟΥ .
ΠΥΡΑΥΛΟΣ ΓΕΛΙΟΥ και άλλα που πιθανόν μου διαφεύγουν αυτή τη στιγμή.
Ιδιαίτερη μνεία θέλω να κάνω στα έργα ΕΝΑΣ ΒΛΑΚΑΣ ΚΑΙ ΜΙΣΟΣ Ο ΚΑΛΟΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ ΣΒΑΪΚ ΚΑΙ στο ΝΥΦΙΚΟ ΚΡΕΒΑΤΙ που θεωρούνται οι μεγαλύτερες επιτυχίες του.

ΕΝΑΣ ΒΛΑΚΑΣ ΚΑΙ ΜΙΣΟΣ

Θα τολμήσω να πω ήταν το έργο που καθιέρωσε το Σπύρο ως μεγάλο κωμικό. Σε παραστάσεις έσπασε κάθε προηγούμενο ρεκόρ για  ερασιτεχνικό θέατρο. Δεν υπήρξε ρωμαίικη κοινότητα και θεατρική αίθουσα που να μη παίχθηκε το έργο. Σε πολλές περιπτώσεις με 4 παραστάσεις το Σαββατοκύριακο.
Είναι ίσως το μοναδικό έργο που λόγω της διάρκειας του σε παραστάσεις άλλαξε 3 στον αριθμό πρωταγωνίστριες. Η μεγάλη επιτυχία είχε σαν αποτέλεσμα το 1964 με επέμβαση του Ελληνικού Προξενείου και του άλλου ξεχασμένου μεγάλου δασκάλου του θεάτρου Γιώργου Ρούσου να προγραμματισθεί ταξίδι στην Αθήνα με όλο το Θεατρικό ‘Όμιλο του Μεγ. Ρεύματος για δύο παραστάσεις με δαπάνες του Ελληνικού Κράτους. Δυστυχώς μεσολάβησαν οι πρώτες απελάσεις των Ελλήνων από την Πόλη μεταξύ των οποίων και του Γιώργου Ρούσου με αποτέλεσμα τη ματαίωση του ταξιδιού.

Ο  ΚΑΛΟΣ  ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ  ΣΒΕΪΚ

Ήταν το μεγαλύτερο τόλμημα του Σπύρου Βενιέρη  των συνεργατών του και του τότε Διοικητικού Συμβουλίου του Μορφωτικού Συλλόγου.
Έργο που αποφεύγουν να ανεβάσουν επαγγελματικοί θίασοι λόγω κόστους σκηνικών και του πολυπρόσωπου σε ηθοποιούς 22 στον Αριθμό. Με αποτέλεσμα πολύ συμμετέχοντες να έχουν αναλάβει την ερμηνεία δύο ρόλων.
Για
ΤΟ  ΝΥΦΙΚΟ  ΚΡΕΒΑΤΙ δεν έχω ιδία  εμπειρία καθότι την εποχή της παραστάσεως βρισκόμουν ήδη στην Αθήνα, Πλην όμως γνωρίζω από τις κριτικές που γράφτηκαν ότι και πάλι ο Σπύρος άφησε εποχή με μία άρτια παράσταση που δεν είχε να ζηλέψει τίποτε από επαγγελματικές παραστάσεις.
Κυρίες και Κύριοι, πολλά μπορούν να λεχθούν ακόμη για τον ακάματο μύστη της θεατρικής τέχνης Σπύρο Βενιέρη  τον συντελεστή εις την επιβίωση του ρωμαίικου, τομέα θεάτρου και της μουσικής  ο οποίος έφυγε από κοντά μας πριν από 10 χρόνια ξεχασμένος από φίλους και συνεργάτες όπως συνήθως συμβαίνει με τους περισσότερους από τους μεγάλους καλλιτέχνες. Δεν μας το επιτρέπει όμως ο χρόνος. Εύχομαι και άλλα σωματεία αναλογιζόμενα την προσφορά του στη ρωμηοσύνη τα δύσκολα χρόνια της εικοσαετίας 1950 – 70 στην Πόλη να προχωρήσουν σε ανάλογες εκδηλώσεις για το Σπύρο Βενιέρη και άλλους συντελεστές όπως ο Γιώργος Ρούσσος κ.α.
Κλείνω δανειζόμενος ένα απόσπασμα από την νεκρολογία που του αφιέρωσε ο φίλτατος λογοτέχνης Γιώργος Μπογιατζόπουλος.
 

Με λύπης αίσθημα βαθύ
Σε κλαίει όλη η πόλη
Και για τ’ωραίο διάβα σου
Μιλάμε τώρα όλοι.

 

Home ]
Last modified: ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 22,  2021