Στην περίοδο της ακμής της Ρωμιοσύνης της Πόλης, ο αθλητισμός ήταν ένας τομέας στον οποίο όχι μόνο διέπρεψαν οι Ρωμαίοι αθλητές της Πόλης αλλά κατέκτησαν και τα υψηλότερα βάθρα στον χώρο του παγκόσμιου αθλητισμού.

Πολλές μορφές εκείνης της εποχής σήμερα έχουν ξεχαστεί. Αξίζει όμως να τους μνημονεύσουμε όχι μόνο επειδή δόξασαν τα ελληνικά χρώματα, αλλά κυρίως γιατί διακρίθηκαν σε μία εποχή που το μόνο κίνητρο του αθλητή ήταν το δάφνινο στεφάνι του νικητή, και όχι τα τεράστια οικονομικά έπαθλα του πρωταθλητή, όπως συμβαίνει στις μέρες μας σε σημαντικό βαθμό. Και φυσικά οι επιδόσεις τους δεν ήταν κατασκευάσματα των αναβολικών.

Μία από τις ξεχασμένες πλέον μορφές του αθλητισμού της Πόλης είναι και ο Μιχάλης Δώριζας. Ο Δώριζας που καταγόταν από το χωριό Δωριζάτα της Κεφαλονιάς, γεννήθηκε το 1888 στην Κωνσταντινούπολη. Σπούδασε στην Ροβέρτειο Σχολή που την εποχή εκείνη ήταν ένα από τα μεγαλύτερα φυτώρια αθλητών στην Ανατολική Μεσόγειο.

Arnavutkoy

Beyaz Gul caddesi

 Χιονισμένο Μέγα Ρεύμα

χωρίς τους Ρωμιούς του

 αλλά και χωρίς κιζάκια !!!

Η αθλητική του σταδιοδρομία ξεκίνησε στον αθλητικό σύλλογο "Άρη" της Κων/πολης. Ο "Αρης" ήταν o τοπικός σύλλογος του Μεγάλου Ρεύματος, και είχε ιδρυθεί το 1901. Την εποχή εκείνη αλλά και μεταγενέστερα οι Ρωμιοί της Πόλης είχαν τους συνοικιακούς αθλητικούς συλλόγους. Ένα φαινόμενο που το συναντάμε αποκλειστικά στους Ρωμιούς κάτοικους της Πόλης. Δείγμα κι αυτό του υψηλού πολιτιστικού επιπέδου που κατείχαν. Πολλοί εξ αυτών των συλλόγων διέπρεψαν τόσο σε επίπεδο Τουρκίας όσο και σε διεθνείς συναντήσεις. Για παράδειγμα ο "Αρηs" συμμετείχε εκτός από τους τοπικούς αγώνες και στους διεθνείς αγώνες της Αλεξάνδρειας Αιγύπτου το 1910. Τα αποτελέσματα των αθλητών του κατέταξαν τον "Άρη" μεταξύ των ισχυρότερων αθλητικών σωματείων της Πόλης.

Άλλη μία μαρτυρία για την αθλητική προσφορά του "Άρη" βρίσκουμε και στα ημερολόγια του ΣΕΓΑΣ. Εκεί διαβάζουμε ότι οι "Α' Παγκωνσταντινουπόλειοι Αθλητικοί Αγώνες 1910" διοργανώθηκαν " στην Κωνσταντινούπολη στις 25 Ιουλίου από τον Ρωμαίικο Σύλλογο "Αρης Μεγάλου Ρεύματος". Στους αγώνες αυτούς συμμετείχαν οι "Αρης Μεγάλου Ρεύματος, Αχιλλεύς Τζιβαλίου, Ερμής Πέρα, Ηρακλής Ταταούλων, Θησεύς Βαφειοχωρίου, Iάσων Πέρα, Φειδιππίδης Μεσοχωρίου". Αξίζει να προσέξουμε τα ονόματα των συλλόγων που όλα ήταν εμπνευσμένα από την ελληνική μυθολογία.

Από την αρχή ο κλασσικός αθλητισμός μαγνήτισε τον Δώριζα. Οι ρίψεις όμως ήταν ο τομέας που ξεδίπλωσε το αθλητικό του ταλέντο. Το 1902 αγωνίστηκε για πρώτη φορά με τα χρώματα του Άρη. Και κατέκτησε την 1η θέση στη Σφαίρα (11.26), όπως και στον Δίσκο (34.32) ενώ ήρθε 2ος στο Άλμα επί κοντώ (2.80). Ταυτόχρονα κατείχε όλα τα ρεκόρ της Ροβερτείου Σχολήs στις ρίψης.

Ο Δώριζας ήλθε στην Αθήνα σε μία εποχή που οι εντυπώσεις των Ολυμπιακών του 1906 ήταν πρόσφατες και το ενδιαφέρον του κοινού προς τον κλασικό αθλητισμό αυξημένο. Έγινε μέλος του γυμναστικού συλλόγου "Εθνικός", με τα χρώματα του οποίου αγωνίσθηκε μέχρι το τέλος της αθλητικής του σταδιοδρομίας.

Σε ηλικία 19 ετών αγωνίσθηκε για πρώτη φορά στους Πανελλήνιους αγώνες (το 1907), όπου νίκησε σε τρία αγωνίσματα. Στην ελλ. δισκοβολία με 33.49, στον ακοντισμό με 53.14 και στην ελευθέρα δισκοβολία όπου κατέρριψε το πανελλήνιο ρεκόρ με βολή 40.34.

Να σημειώσουμε ότι το παγκόσμιο ρεκόρ ήταν 43μ. Τον επόμενο χρόνο, το 1908 νίκησε πάλι στην ελληνική (33.49) και ελευθέρα δισκοβολία (3853) και ήταν δεύτερος στο ακόντιο (53.89) και δεύτερος στη σφαίρα (12.42).

Την ίδια χρονιά συμμετείχε στην εθνική ομάδα που εκπροσώπησε την χώρα μας στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου. Εκεί διακρίθηκε σε όλες τις ρίψεις και ήλθε 2ος στον ελεύθερο ακοντισμό και 4ος στον ελληνικό ακοντισμό.

Το 1910 ο Δώριζας σε ηλικία 22 ετών είχε φθάσει στην ακμή του. Στους Παναιγυπτιακούς αγώνες στην Αλεξάνδρεια, κατέρριψε το ρεκόρ της σφαίρας με 13,28 και του δίσκου με 40.40 .Επίσης νίκησε στην ελληνική δισκοβολία και κατατάχθηκε 2ος στο πένταθλο.

Την ίδια χρονιά στους πανελλήνιους παίρνει τέσσερα αγωνίσματα: σφαίρα, τις δύο δισκοβολίες και τον ακοντισμό. Οι Πανελλήνιοι του 1912 ήταν οι τελευταίοι στους οποίους έλαβε μέρος. Σάρωσε στις ρίψεις και ήλθε 2ος στον ακοντισμό.

Λίγο μετά ο Δώριζας μετανάστευσε στην Αμερική. Εκεί διέπρεψε στον χώρο της παιδείας. Μετά από σπουδές έγινε καθηγητής Γεωγραφίας στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια. Το ίδιο διάστημα παντρεύτηκε με την οδοντίατρο Κατίνα Μιχαλοπούλου.

Η Γεωγραφία του Δώριζα δεν ήταν απλά γεωγραφία των βιβλίων και της θεωρίας. Για μελέτες και εκπαιδευτικούς σκοπούς έκανε δυο φορές τον γύρο του κόσμου. Τα ταξίδια του αυτά τον έφεραν πάλι στην Ελλάδα, στην οποία παρέμεινε για μικρό διάστημα.

Πέθανε σε ηλικία 69 ετών στις Hν. Πολιτείες. Πολύ πριν τον θάνατο του το όνομα "Δώριζας" είχε γίνει θρύλος. Σήμερα έχει ξεχαστεί από τους περισσότερους αυτός ο Μεγαρευμιώτης Ολυμπιονίκης και οι χρυσές σελίδες που έγραψε στον ελληνικό αθλητισμό. Όχι όμως και από τους συγχωριανούς του. Απόδειξη το υλικό που μας προμήθευσαν για να γράψουμε αυτό το μικρό αφιέρωμα.